„Kto potrafi zrobić kobrę?”
To pytanie często zadaję dzieciom w przedszkolu, żeby je trochę rozbudzić w poniedziałkowy poranek.
W środowisku logopedów przyjęło się, że pozycja wertykalno-horyzontalna, czyli prawidłowa pozycja spoczynkowa języka to tzw. „kobra”. Budzi ona skojarzenie z wężem, który właśnie zamierza upolować swoją ofiarę. Trochę przerażające. Ale to właśnie w ten sposób wasz język pokazuje, że też potrafi być groźny i żadna głoska mu niestraszna.
To pozycja, w której większość masy języka jest przyklejona do podniebienia twardego, czubek języka jest schowany za górnymi zębami, zęby są do siebie zbliżone, ale nie zaciśnięte, wargi złączone, nos oddycha swobodnie. „Spoczynkowa”, ponieważ język odpoczywa – nie mówi, nie śpiewa, nie je, nie żuje, nie pije, nie połyka, nie wyjmuje resztek śniadania spomiędzy zębów, a być może nawet śpi. Gdy staniemy przed lustrem i szeroko otworzymy buzię, nie odklejając języka od podniebienia, zobaczymy spód naszego języka, w tym wędzidełko.Jeżeli jednak macie trudność z zaprezentowaniem takiej pozycji lub czujecie, że na co dzień wasze usta są otwarte, a język leży na dnie jamy ustnej, proponuję udać się do logopedy. Język w permanentnie nieprawidłowej pozycji wpływa nie tylko na wymowę głosek, ale także na zgryz, sposób połykania, higienę zębów, a nawet na postawę całego ciała! Dlatego wspólnie ustalimy przyczynę takiego zjawiska, a następnie nauczymy się przyklejać język do podniebienia.